WHAT BUDDHISM MEANS
TO A BUDDHIST
အပိုင္း (၁)
ဗုဒၶဘာသာတေယာက္အေနနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒ ဆိုတာကို
ဘယ္လိုနားလည္သေဘာေပါက္ၾကပါသလဲ?
ဆရာေတာ္ အဂၢဓမၼပ႑ိတ
ဦးေသ႒ိလ ၁၉၅၉ ခုနွစ္က ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ “What Buddhism means to a Buddhist” ဆိုတဲ့
တရားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး ျမန္မာလိုျပန္ၾကည့္ထားပါတယ္။
မွားေနတာေတြ႔ရင္လည္း ေထာက္ျပေပးၾကပါရန္…
အမ်ားနားလည္ၾကသလို
ဗုဒၶဝါဒဟာ ဘာသာေရးတရပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဝါဒက မေအးခ်မ္းမႈ ေတြလႊမ္းေနတဲ့
ကမၻာတခြင္မွာ နည္းမွန္လမ္းမွန္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဘယ္လို
ေနထိုင္ၾက မလဲဆိုတဲ့ လက္ေတြ႔ဘဝေနနည္းကို လမ္းညႊန္ျပသေပးေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဝါဒကို
ဘာသာေရးတရပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဆုေတာင္း ဝတ္ျပဳၾကတဲ့
စံနစ္တခုမဟုတ္လို႔ပါဘဲ။ Religion ဘာသာေရးဆိုတဲ့ မူလအနက္ အဓိပၸါယ္က
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းၾကတဲ့ စံနစ္ျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကေတာ့ ဘဝေနနည္းကို
ျပသေပးတဲ့ ဝါဒျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဝါဒဟာတျခားလူေတြနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္၊
တရားမွ်တျခင္းဆိုတဲ့ ဥပေဒသေတြနဲ႔ အတူ ဘဝအေျခအေနကို နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္
နည္းေပးလမ္းျပတဲ့ လမ္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဝါဒေပၚထြန္းလာရတဲ့
အေၾကာင္းရင္းရွိပါတယ္။ ဘဝရဲ႕ သဘာဝနိယာမ ဥပေဒသေတြကို သိပၸံနည္းက်
ရွင္းလင္းခ်က္တရပ္ကေန ဗုဒၶဝါဒအေျခခံေပၚေပါက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ Dogma ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚ ဒႆနေတြကို စုစည္းၿပီး ၾသဇာေညာင္းစြာနဲ႔
ခ်ျပတဲ့ ဘာသာေရးမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဝါဒမွာ အေတြးအေခၚ ဒႆနေတြ မပါဝင္ပါဘူး။ Dogma ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚဆိုတာ အမွန္တရားကို
ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ၾသဇာေညာင္းၿပီး အာဏာရွိတဲ့လူေတြက ခ်ျပတဲ့ တင္းက်ပ္တဲ့ စံနစ္တခုျဖစ္ပါတယ္တဲ့။
ဒါဟာ တဦးတေယာက္ရဲ႕ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကို အတၱႀကီးစြာနဲ႔
ေၾကညာသလိုမ်ိဳးလို႔လည္းေျပာလို႔ရပါတယ္။
ဗုဒၶဝါဒမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ မပါဝင္ေပမဲ့ လူေနမႈဘဝအတြက္
လိုက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ အခ်က္ေတြနဲ႔ အေျခခံသေဘာတရားေတြကို ခ်ျပထားပါတယ္။
လူတေယာက္အေနနဲ႔
ကိုယ့္ၾကမၼာကို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္သူျဖစ္တယ္ဆို တာကို ဗုဒၶဝါဒက အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳး ဥပေဒသ-ဓမၼနိယာမတရား၊
ေယဘုယ်ဘံုဥပေဒသနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ ဥပေဒသေတြကို လမ္းညႊန္ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာတေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္ဘဝ ကို ကိုယ္တိုင္ပံုေဖၚႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။
က်င့္သားမက်-ျပင္ဆင္မထားတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားကိုေၾကာက္ၾကသူတိုင္းအတြက္
ဗုဒၶဝါဒက အေၾကာက္တရားကိုဖယ္ရွားေပးပါတယ္။ ဗုဒၶဝါဒဟာ လူ႔ဘဝအတြက္ မွန္ကန္တဲ့နည္းေပးလမ္းျပျဖစ္ၿပီး
အဆိုးျမင္ဝါဒမဟုတ္သလို အရာရာကို အေကာင္းျမင္တဲ့သေဘာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။
အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ဗုဒၶဝါဒဟာ အဆိုးျမင္-အျပဳသေဘာ မေဆာင္တဲ့ ဝါဒရယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့
ဗုဒၶဝါဒရဲ႕ ဘဝေနနည္းဟာ အဆိုးျမင္ သေဘာ မဟုတ္သလို အရာရာအေကာင္းျမင္တာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။
ကမၻာတဝန္း လူအေတာ္မ်ားမ်ားက အထူးသျဖင့္ဘာကိုမွ အေထြအထူးမစဥ္းစားရဘဲ၊ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မႈကင္းစြာ
လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ဘဝကို အျပဴသေဘာေဆာင္စြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းလိုၾကတဲ့ အျမင္ရွိၾကပါတယ္။ လူတေယာက္
စိတ္ဓါတ္က်တဲ့အခါတိုင္း အျပဳသေဘာနဲ႔ အေကာင္းျမင္ဖို႔ ဝိုင္းဝန္းအႀကံေပးေလ့ရွိၾကေပမဲ့
ဗုဒၶဝါဒအျမင္အရေတာ့ လြဲေနပါတယ္။ အျပဳသေဘာ အေကာင္းျမင္ဝါဒဟာ ဘဝေပးအေျခအေနကို သာသာထိုးထိုးခန္႔မွန္းတာျဖစ္သလို
မွန္ကန္တဲ့အျမင္ကိုလမ္းျပေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုပါဘဲ အဆိုးျမင္ဝါဒရဲ႕ သေဘာကလည္း တကယ့္လက္ေတြ႔ဘဝအေျခအေနကို
မထင္ဟပ္ဘဲ ေလွ်ာ့တြက္တာျဖစ္ပါတယ္တဲ့။
(Lecture by
Venerable Aggamahāpaṇḍita U Thittila to the High Court Buddhist Association
Rangoon.)
( Part-1)
++++++++++++++++++
++++++++++++++++++
The title of my talk this afternoon is “What Buddhism
means to a Buddhist”.
To a Buddhist, Buddhism is not a religion in the sense in
which that word is commonly understood; but to him or to her Buddhism is a
practical method of life—to show how to live rightly thereby, happily and
peacefully in spite of the unrest that is prevailing in the world.
****
Buddhism, we say, is not a religion because it is not a
system of faith and worship.
The word ‘religion’ originally means a system of faith
and worship but Buddhism is a way of life, and it is also a way of
understanding the conditions of life so that a Buddhist may be able to live in
harmony with other people and also in harmony with the laws of righteousness.
****
Buddhism is founded on reason.
Therefore it is a scientific explanation of the natural
laws of life and not a set of dogmas laid down authoritatively.
There are no dogmas in Buddhism.
You know what a dogma means.
A dogma is a rigid system laid down by authorities as
representing the Truth. It is so to speak, an arrogant declaration of one’s own
opinion.
In Buddhism there are no such dogmas; but there are laid
down a set of facts and principles for us to live by—for us to follow.
****
Buddhism declares the laws of righteousness, the
Universal law, the laws of cause and effect (Dhamma Niyāma) proclaiming that
Man is the master of his own destiny.
He can mould his own life according to his ideas as a
Buddhist.
Buddhism removes that fear of death which haunts every
untrained mind.
Buddhism is the right way of life which is neither
optimistic nor pessimistic.
****
Many people in the West think that Buddhism is
pessimistic.
On the contrary, the Buddhist way of life is neither
optimistic nor pessimistic.
Many people in the world, especially the unthinking,
carefree sort, would like to have an optimistic view of life.
Whenever such a man becomes depressed he is advised to be
optimistic, but according to the Buddhist view this is not correct.
Optimism being
an overestimated view of the condition of life does not take the right view;
nor is the pessimist’s view which underestimates the actual condition of life,
the right view.
အပိုင္း (၂)
မွန္ကန္တဲ့ ဘဝေနနည္းကေတာ့ အစြန္းႏွစ္ဘက္ၾကားက အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ (မဇၩိမပဋိပဒါ)
ပါဘဲ။ ဘယ္သူမဆို အဲဒီအစြန္းႏွစ္ဘက္အတိုင္း
လိုက္နာက်င့္ႀကံဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶဝါဒရဲ႕ ဘဝေနနည္း အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္အရ
ဗုဒၶဘာသာတေယာက္အတြက္ ပစၥဳပၸန္လက္ရွိ အခ်ိန္မွာေရာ၊ အနာဂတ္အတြက္ပါ
စိတ္ခ်လံုၿခံဳစြာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံက လူေတြက အနာဂတ္စိတ္ခ်လံုၿခံဳမႈကိုေျပာေလ့ရွိၾကၿပီး၊
အဲဒီ လံုၿခံဳမႈက တဒဂၤ-ယာယီဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဝါဒရဲ႕ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့
နည္းကေတာ့ထာဝရ၊ အကန္႔အသတ္မရွိ၊ ေရရွည္တည္တံ့ ပါတယ္။
လူ႔ဘဝကို အေၾကာင္းနဲ႔
အက်ိဳးဆက္စပ္တဲ့နိယာမ၊ စိတ္- ဒါမွမဟုတ္ စိတၱနိယာမကေန စိုးမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီး
စၾကဝဠာတခြင္ သက္ရွိသတၱဝါေတြအားလံုးအတြက္ အႀကံဳးဝင္ပါတယ္။ စၾကဝဠာတခုလံုးကို
ဒီထာဝရနိယာမတရားေတြက စိုးမိုးထားတာသာျဖစ္ၿပီး၊ စိတ္ကူးထဲက ဘယ္ဘုရားကမွ စိုးမိုးထားတာမဟုတ္ပါဘူး။
ဥပမာ.. ဗုဒၶဝါဒအရ အျပစ္ရွိတယ္ဆိုတာ
ခရိယာန္အယူအရ (sin) အျပစ္ဆိုတဲ့ မူရင္းသေဘာနဲ႔ မတူပါဘူး။ ဗုဒၶဝါဒကေတာ့
လူတေယာက္အေနနဲ႔ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈဥပေဒသေတြကို မသိက်ိဳးကၽြန္ျပဳၿပီး
အျပစ္က်ဴးလြန္ခဲ့ရင္၊ အဲဒီလူအတြက္ တိုက္ရိုက္ဆိုးက်ဳိးသက္ေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အားလံုးသိတဲ့အတိုင္းပါဘဲ၊ အျပစ္နဲ႔အတူ ပူေဆြးေသာကေတြလည္းပါလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေတြဟာ မရိုးႏိုင္တဲ့ ဘဝရဲ႕ ထာဝရနိယာမတရားေတြပါဘဲ။
ကမၻာႀကီးကို သဘာဝနိယာမတရားက
စိုးမိုးေနတာမဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္က စဥ္ဆက္မျပတ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးေနတာပါလို႔
ယံုၾကည္သူ ဘယ္သူမဆို ပိုေကာင္းမြန္သာယာတဲ့ ေလာကႀကီးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္ဖို႔ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘုရားသခင္ကို
ႀကိဳးစားဆြဲေဆာင္ၾကမယ့္ သေဘာရွိမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို
မယံုၾကည္သူတေယာက္အေပၚ အၿမဲတန္းဆိုသလို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တာ၊ စာနာ-ကရုဏာသက္ေအာင္လႈံ႔ေဆာ္ၿပီး
တစိတ္တပိုင္းယံုၾကည္လာေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘုရားသခင္က ညိဳျငင္ပါလိမ့္မယ္လို႔
အဓိပၸါယ္ဖြင့္လို႔ရႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ စၾကဝဠာကို စိုးမိုးေနတဲ့
သဘာဝနိယာမနဲ႔ တရားမွ်တျခင္းကေတာ့ ဘယ္သူ႔အေပၚမဆို အၿမဲတန္း
တေျပးညီအတူတူဘဲျဖစ္တယ္လို႔ ဗုဒၶဝါဒကခံယူပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူတေယာက္ရဲ႕တာဝန္က
ဒီသဘာဝနိယာမေတြ၊ တရားမွ်တမႈဥပေဒသေတြကို မခ်ိဳးေဖါက္ဖို႔ျဖစ္သလို၊
ဘယ္လိုဆုေတာင္းမ်ိဳးနဲ႔မွ ဒီနိယာမတရားေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔မႀကိဳးစားဘဲ၊
ထိန္းသိန္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီနိယာမတရားေတြဟာ ထာဝရ၊
မေျပာင္းလဲတတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္ဆိုတာ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး သဘာဝနိယာမတရားေတြနဲ႔
သဟာဇာတအတူတကြေနထိုင္သြားၾကဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶရဲ႕ သင္ျပလမ္းညႊန္မႈကတဆင့္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားကိုးတာ၊ ယံုၾကည္တာ၊ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ႏိုင္တာ၊ စြမ္းေဆာင္ရည္၊
အလုပ္နဲ႔ ႀကိဳးစားမႈစတဲ့ အခ်က္ေတြကိုအေျခခံၿပီး မွန္ကန္တဲ့လမ္းကိုေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
မိန္းမျဖစ္ျဖစ္၊ ေယာက်္ားျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ႏိုင္ေအာင္၊
ကိုယ့္ၾကမၼာကိုဖန္တီးႏိုင္ေအာင္ ဗုဒၶဝါဒက လမ္းညႊန္ေပးပါတယ္။ ဘာဘဲလုပ္လုပ္
သတိအၿမဲမျပတ္ရွိဖို႔ကို ဗုဒၶဝါဒက အထူးနည္းလမ္းျပပါတယ္။ ဗုဒၶေတြက
သင္ၾကားျပသေပးတဲ့ဆရာမ်ားသာျဖစ္ၿပီး၊
သင္ကကိုယ့္ဟာကိုယ္ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာျဖစ္တယ္လို႔ ဓမၼပဒက်မ္းမွာ ဥပမာအေနနဲ႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။
စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တဲ့လူဟာ အျပစ္ဆိုတဲ့အေႏွာင္အဖြဲ႔ကေန လြတ္ကင္းတဲ့
လမ္းကိုေလွ်ာက္လွမ္းရမွာျဖစ္ပါတယ္တဲ့။
အၿမဲသတိရွိတဲ့သူဟာ အားအင္အျပည့္နဲ႔
အိုနာေသေဘး-သံသရာလြတ္ကင္းရာလမ္းကိုသိၿပီး အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ သတိကင္းတဲ့လူဟာ
အသက္ရွင္စဥ္ကတည္းက ေသလူျဖစ္ၿပီးသားပါလို႔ အဲဒီ ဓမၼပဒက်မ္းမွာဘဲေဖၚျပထားပါတယ္။ (Magga
Vagga 276/ Appamāda Vagga 21)
ဘယ္ယံုၾကည္မႈမွာမဆို လြတ္ေျမာက္မႈဆိုတဲ့ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က
အေရးႀကီးတာပါဘဲ။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တိုင္းဟာ သတၱိရွိရွိ၊ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း
အၿမဲတန္း ဝင့္ဝင့္ၾကြားၾကြား ေၾကညာတာကေတာ့ Freedom ဆိုတဲ့လြတ္ေျမာက္မႈဘဲျဖစ္ပါတယ္။
WHAT BUDDHISM MEANS TO A BUDDHIST
(Lecture by Venerable Aggamahāpaṇḍita U Thittila to the
High Court Buddhist Association Rangoon.)
( Part-2)
++++++++++++++++++
++++++++++++++++++
The right view of life is the Middle Way
(Majjhima-paṭipadā) between these two extremes.
Both these two extremes are futile for anyone to follow.
So to a Buddhist, Buddhism means the right way of life—a
method by which a man can live happily, peacefully and with security for the
present and security in the hereafter.
In Great Britain people talk of future security but the
security they speak of is very temporary.
The Buddhist way of security is permanent, eternal and
lasting.
****
The lives of men, and in fact the whole universe of
living beings, are governed by unchanging, eternal laws, such as the Laws of
Cause and Effect, the laws of the mind or the laws of Psychology (Citta-niyāma).
So the whole universe is governed by these eternal laws
and not by any imaginary God.
****
For instance, sin, according to Buddhism, is not like the
Original Sin mentioned in Christianity.
Sin, Buddhism says, is a direct consequence of man’s ignorance
of these laws of righteousness, these laws of justice.
As you know, sin begets sorrow.
These are ancient or eternal laws of life.
****
To anyone who believes that the world is not governed by
the laws of righteousness but by a changing, continually changing, God, it
seems one must try to persuade a Supreme God to make it better.
It means that one does not believe that God’s Will is
always just, for God has wrath which has to be deprecated, compassion to be
aroused and partiality to be won.
But to the Buddhist the laws of nature, the laws of
righteousness which govern the universe, are always the same, the same for one
and all.
Therefore, a man’s duty is not to break these rules of
nature—the laws of justice— not to try to change these laws by means of any
prayer and by guarding against them but to know, to understand these eternal,
unchanging laws and live in harmony with these laws.
****
Right through the Teachings of the Buddha stress is laid
on such attributes as self-reliance, self-confidence, resolution, energy, work,
effort.
Buddhism makes a man or woman stand on his or her own
feet and be master or mistress of Fate.
Mindfulness is also emphasised greatly by the Buddha.
For instance, in the Dhammapada* it is said:
“You yourself must make an effort; the Buddhas are only
teachers. The thoughtful who enter the Way are freed from the bondage of sin.”
Again, in the same book “Mindfulness is the path of
immortality, sloth the path of death.
Those who are strenuous do not die; those who are
slothful are as if dead already.”**
* Magga Vagga 276.
** Appamāda Vagga 21.
In any faith freedom of thought is important.
A very grand and one of the bravest and boldest
declarations ever made by any religious teacher.
declarations ever made by any religious teacher.
ဗုဒၶဘာသာတေယာက္အေနနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒ ဆိုတာကို ဘယ္လိုနားလည္သေဘာေပါက္ၾကပါသလဲ?
ဆရာေတာ္ အဂၢဓမၼပ႑ိတ
ဦးေသ႒ိလ ၁၉၅၉ ခုနွစ္က ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ “What Buddhism means to a Buddhist” ဆိုတဲ့
တရားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး ျမန္မာလိုျပန္ၾကည့္ထားပါတယ္။
မွားေနတာေတြ႔ရင္လည္း ေထာက္ျပေပးၾကပါရန္…အပိုင္း (၆) ခုထဲက…
အပိုင္း (၃)
ေသဆံုးျခင္းကင္းမဲ့ရာဆိုတာကိုေတာ့
ဗုဒၶက နိဗၺာန္လို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုပါတယ္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္၊ အရာခပ္သိမ္း
-တျခားသက္ရွိသတၱဝါေတြမွာ ေသဆံုးျခင္းသံသရာက ဘယ္ေတာ့မွ ရုန္းထြက္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။
မေလွ်ာ့တဲ့ဇြဲ-ဝီရိယနဲ႔ မတုန္လႈပ္ဘဲ၊ ႀကံ့ႀကံ့ခံမႈကတဆင့္ အရာရာထိုးထြင္း၊ သိျမင္ႏိုင္စြမ္း
ရွိသူလို႔ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ဗုဒၶအျဖစ္၊ အလံုးစံုၿပီးျပည့္စံုတဲ့
အထြဋ္ျမတ္ဆံုးအဆင့္၊ သ ဉာဏ္္အလင္းကို သူဘယ္လိုရရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊
သြယ္ဝိုက္၍ျဖစ္ေစ သူ႔ရဲ႕ မ်ားစြာေသာ သုတၱန္-တရားေဒသနာေတြမွာ ဗုဒၶက
ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶအျဖစ္ခံယူမႈကို
တဦးတည္းမူပိုင္ ေမာင္ပိုင္စီးမထားဘဲ၊ သူ႔ရဲ႕ တပည့္သာဝကေတြကို သူ႔လိုဘဲၾကင့္ႀကံ ႀကိဳးစားအားထုတ္လ်င္
အျမင့္ဆံုး အထြဋ္ျမတ္ဆံုးဉာဏ္အလင္း ရတဲ့အထိ ဗုဒၶျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ အားေပးေတာ္မူခဲ့တာပါ။
ဒါဟာ ဗုဒၶဝါဒရဲ႕ ထိပ္တန္း ဝိေသသလကၡဏာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဟာ သားသမီးေတြကို
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ဖခင္ေကာင္းတေယာက္လိုပါဘဲ။ တကယ္လို႔ သားသမီးေတြက
စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သူနဲ႔တန္းတူတင္မဟုတ္ဘဲ သူ႔ထက္သာေအာင္လုပ္ၾကဖို႔
ပံ့ပိုးေပးသူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဝါဒရဲ႕ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စရာ သေကၤတပါဘဲ။ ကိုယ္တိုင္
ဉာဏ္္အလင္း အရတဲ့ နည္းလမ္းကို ဗုဒၶက သင္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။
တပည့္သာဝကေတြအေနနဲ႔
ကိုုယ့္အကုသိုလ္ေတြရဲ႕ အျပစ္ဆိုးက်ိဳးေတြ ေဆးေၾကာရာမွာ၊
ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားကိုးဖို႔၊ ကိုယ့္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈကိုသာ အေလးထားဖို႔၊ ေကာင္းကင္ဘံုကေရာ
ကမၻာေျမေပၚကပါ ဘယ္တဦးတေယာက္ကမွ ကိုယ့္အတြက္ အကူအညီေပးလို႔မရဘူးဆိုတာကို
ထပ္ခါတလဲလဲ ဗုဒၶက သတိေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အကုသိုလ္လုပ္ခဲ့တာဟာ မိဘေတြ၊
သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြနဲ႔ အႀကံေပးသူေတြ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္ပါဘဲဆိုတာ
မေမ့ဖို႔ ဗုဒၶက သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အကုသိုလ္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေၾကာင့္
ခါးသီးတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ္တိုင္တာဝန္ခံရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အကုသိုလ္ကို
ကိုယ္တိုင္တာဝန္ယူၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအကုသိုလ္ေတြရဲ႕ အျပစ္ေတြကေန လြတ္ကင္းေအာင္
ဘယ္သူတဦးတေယာက္ကမွ ကယ္တင္လို႔မရပါဘူး။
ဘယ္သူ၊ ဘယ္ဘုရား၊ ဘယ္လိုႀကီးက်ယ္တဲ့
အခမ္းအနားကမွ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေပးၿပီး မကယ္တင္ႏိုင္ပါဘူးဆိုတာကို
နားလည္ဖို႔လိုပါတယ္။ တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာအစစ္အမွန္ဆိုရင္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားကိုး၊ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ရမွာျဖစ္ၿပီး၊
ကိုယ့္စြမ္းပကားနဲ႔ တာဝန္ခံမႈအတြက္ ယံုၾကည္မႈရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္
ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ကူးထဲက တန္ခိုးရွင္ကို အားကိုးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈ ေလ်ာ့ပါးလာၿပီး ကိုယ္တာဝန္ခံမႈ အသိတရားကလည္း
ေပ်ာ့ညံ့သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈနဲ႔
တာဝန္ခံမႈအသိတရားက ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားကို ပိုခိုင္မာေစပါတယ္။ တရားေသလက္ခံထားတဲ့မူနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕
ၾသဇာမပါဘဲ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚႏိုင္မွသာ၊ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ တိုးတက္ဖို႔ုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
တရားေသလက္ခံထားတဲ့မူနဲ႔ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့အခါ စိတ္ဓါတ္ေရးရာတိုးတက္မႈမရွိႏိုင္သလို
ကိုယ္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္ကိုးစားမႈေလ်ာ့က်လာၿပီး ၾသဇာလႊမ္းမိုးတာကို ယံုစားရာကေန
စိတ္ဓါတ္က ေခ်ာင္ပိတ္မိေနမွျဖစ္ပါတယ္။
WHAT BUDDHISM MEANS TO A BUDDHIST
(Lecture by Venerable Aggamahāpaṇḍita U Thittila to the
High Court Buddhist Association Rangoon.)
( Part-3)
++++++++++++++++++
++++++++++++++++++
By Deathlessness, the Buddha means Nibbāna.
All other conditions, all other lives are full of
death—continual, unending death.
Also the Buddha said, it is in many scriptures either
directly or indirectly, that it was through His ceaseless efforts and unshaking
perseverance that he attained Buddhahood, the highest state of perfection, that
is, Supreme Enlightenment.
Yet, the Buddha does not take a monopoly of his
Buddhahood; instead the Buddha encouraged His followers to be as high as
possible in the spiritual field, or if they try hard enough, even as high as
Himself.
That is the chief characteristic of Buddhism.
****
The Buddha is like a good father who looks after his son
well and likes him to be his equal or even to be his better, if the son can;
that is the beauty of Buddhism.
And the Buddha shows the way to attain self-enlightenment.
He again and again reminded his followers that they will
have to rely on themselves, rely on their own efforts and that there is no one
anywhere either in heaven or on earth to help them, to save them from the
results of their own misdeeds.
You will remember also the saying of the Buddha:
‘Evil deeds are done only by yourself,
not by your parents, friends, relatives or advisers.
not by your parents, friends, relatives or advisers.
So you yourself will have to reap the painful
results of these misdeeds.’
results of these misdeeds.’
So we are responsible for our own evil deeds.
There is no one to save us from the results of these evil
deeds.
****
Understanding that there is no one, no God, no big
ceremony that can save us, that can give us spiritual salvation, the true
Buddhist feels compelled to rely on himself and on his own efforts, and
therefore he has confidence in his power and sense of responsibility.
The tendency to rely on any God or any imaginary power
outside oneself weakens one’s own confidence and affects one’s own sense of
responsibility.
The tendency to trust his own power strengthens his own
confidence and sense of responsibility.
Moral and mental progress is only possible where there is
freedom of thought, without dogmas, without authorities.
Where the dogmas come and fetter the mind there can be no
spiritual progress; and reliance, trust in any outside authority, leads to
spiritual stagnation.
ဗုဒၶဘာသာတေယာက္အေနနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒ ဆိုတာကို
ဘယ္လိုနားလည္သေဘာေပါက္ၾကပါသလဲ?
ဆရာေတာ္ အဂၢဓမၼပ႑ိတ
ဦးေသ႒ိလ ၁၉၅၉ ခုနွစ္က ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ “What Buddhism means to a Buddhist” ဆိုတဲ့
တရားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး ျမန္မာလိုျပန္ၾကည့္ထားပါတယ္။
မွားေနတာေတြ႔ရင္လည္း ေထာက္ျပေပးၾကပါရန္…အပိုင္း (၆) ခုထဲက…
အပိုင္း (၄)
ခရိယာန္ေတြၾကားမွာ
ႏွစ္အေတာ္ၾကာေနခဲ့ဘူးပါတယ္။ ခရိယာန္သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က သူတို႔ ဆုေတာင္းတဲ့အခါ “အို..အဖဘုရားသခင္..ဘုရားသခင္ရွိတယ္ဆိုရင္၊
က်ေနာ္-က်မတို႔ရဲ႕ ဝိၫဥ္ကို ကယ္တင္ေတာ္မူပါ၊ က်ေနာ္-က်မတို႔မွာလည္း
ဝိၫဥ္ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့..” လို႔ ေနာက္ေျပာင္သလို ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘယ္ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးမွာမဆို
လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚမႈက အေရးႀကီးပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕ တရားဂုဏ္ေတာ္ (၆) ပါးထဲက တပါးျဖစ္တဲ့
“ဧဟိပႆိေကာ” သိႏိုင္ျမင္ႏိုင္ေအာင္ ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႔လာၾကည့္ လုပ္ၾကည့္ပါ ဆိုတာကို
သိၾကၿပီးျဖစ္မွာပါ။ သူေဟာၾကားတာေတြကိုလည္း
မ်က္စိမွိတ္ၿပီး မယံုပါနဲ႔ လို႔သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘာသာေတြအားလံုးထဲမွာ ဗုဒၶဝါဒက သတိပဌာန္-စိတ္အာရံုစူးစိုက္မႈ၊
ရိုးသားမႈနဲ႔ ခက္ခဲရုန္းကန္မႈႈစတဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈအမ်ားဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶ ေဟာခဲ့တဲ့ ေၾကာ္ၾကားလွတဲ့
ကာလာမသုတ္မွာ “ၾကားတာကို အၾကားအတိုင္းလက္မခံပါနဲ႔၊ သူမ်ားေျပာတဲ့
အေျပာကိုလည္းလက္မခံပါနဲ႔။ က်မ္းဂံေတြမွာ ေဖၚျပထားလို႔လည္း လက္မခံပါနဲ႔။
ယုတၱိရွိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္လည္း မယံုပါနဲ႔၊ ခန္႔မွန္းေျပာဆိုတာကို
အားနာသည္းခံၿပီးျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုးကြယ္တဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားကေဟာလို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္
လက္မခံပါနဲ႔တဲ့။
ကာလာမတိုင္းသားတိုအေနနဲ႔႔..သင္တို႔ကိုယ္တိုင္
ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြန္းထိုက္တဲ့ အျပစ္ကင္းမဲ့ၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔
စိတ္ခ်မ္းသာစြာေနႏိုင္တဲ့လမ္းကို ေလ့လာၿပီး နားလည္သေဘာေပါက္မွသာ လက္ေတြ႔က်က်
က်င့္သံုး လက္ခံသင့္ပါတယ္လို႔ ဗုဒၶက ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ၾသဇာေညာင္းသူေတြရဲ႕
အေျပာကိုလည္း မယံုၾကဖို႔ ဗုဒၶက တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ရိုးရာဓေလ့ထံုတမ္း
အစဥ္အလာေတြေၾကာင့္လည္း အရာရာကို ယံုၾကည္စရာမလိုပါဘူး။ တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ
ဒီလိုရိုးရာဓေလ့ေတြကိုလည္း အလြယ္တကူ ပစ္ပယ္ဖို႔မလိုပါဘူး။ သင္ကိုယ္တိုင္
ႀကိဳးစားၿပီး လက္ေတြ႔ စမ္းသပ္၊ ထဲထဲဝင္ဝင္ေလ့လာပါ၊ တကယ္လို႔
ႀကိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္၊ အက်ိဳးလည္းရွိတယ္၊ သင္လည္းစိတ္ခ်မ္းသာ၊ ပတ္ဝန္းက်င္
အသိုင္းအဝိုင္းအတြက္လည္း ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမယ္ဆိုမွသာ ယံုၾကည္လက္ခံပါလို႔ ဗုဒၶက
နည္းလမ္းျပခဲ့ပါတယ္။
ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕
ေဟာၾကားခ်က္ေတြထဲမွာ ဗုဒၶဝါဒဟာ အရဲရင့္ဆံုးနဲ႔ အပြင့္လင္းဆံုး သတၱိရွိရွိ
ေၾကညာခဲ့တာလို႔ ေျပာလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။
====================
WHAT BUDDHISM MEANS TO A BUDDHIST
(Lecture by Venerable Aggamahāpaṇḍita U Thittila to the
High Court Buddhist Association Rangoon.)
( Part-4)
++++++++++++++++++
++++++++++++++++++
I have lived many years among Christians.
Some of my Christian friends, in a joking way perhaps,
say their prayers like this: ‘O God, if there be a God, save my soul, if I have
a soul.’
Now, in any faith freedom of thought is important.
****
In one of the six qualities of the Buddha Dhamma these
words, as you all know, are mentioned “Ehi Passiko” ‘Come and see for
yourself’.
The Buddha asked us not to believe in a blind way what is
said by Him.
Of all religions Buddhism makes most demands on mental
activity—mindfulness, earnestness, strenuousness etc.
When the Buddha gave his famous exhortation to the Kalama
Princes in the Kālāma Sutta He said:
‘Don’t accept (views) from hearsay, from what you have
been told, because it is mentioned in the scriptures, by reason of logic, in
consideration of the reasoning (being plausible), by tolerating the views based
on speculation, because of its appearance of possibility and because “Our monk
is venerable”.
When you Kālāmas realise by yourselves that these
qualities are good, faultless, praised by the wise and that they lead to good
and happiness when practised and observed, then Kālāmas, you should abide in
them after acquiring them.’
****
So the Buddha urged us not to believe what is said merely
on authority.
Also not to believe in anything because it is the
traditional custom.....but at the same time it is better not to denounce such
traditions very easily.
You must try to experiment with it, examine it thoroughly
and after such examination, if it is reasonable and conducive to your happiness
and the happiness and welfare of others, then take it, live up to it.
This could be said to be a very grand and one of the
bravest and boldest declarations ever made by any religious teacher.
====================
To be continued….
( Extract from “The Light of the Dhamma”, Vol. VI, No.2,
April 1959)
အပိုင္း (၅)
ကံ-ကမၼ
ဗုဒၶ နည္းလမ္းျပခဲ့တဲ့ မူေတြထဲက
တခ်က္ျဖစ္တဲ့ ကံ-ကမၼဆိုတဲ့ ဘဝရဲ႕ အက်ိဳးအေၾကာင္း
ဆက္စပ္မႈကို နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔လိုပါတယ္။
ပါဠိလို ကမၼ - ကံဆိုတဲ့လုပ္ရပ္အက်ိဳးက ဗုဒၶဝါဒကို
ပိုၿပီးသေဘာေပါက္နားလည္ေစႏိုင္ဖို႔ အေထာက္အကူျဖစ္ေစသလို ေန႔စဥ္လူေနမႈဘဝ တိုးတက္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ျဖစ္ျဖစ္၊
မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ျဖစ္ျဖစ္ ကံဆိုတဲ့ လုပ္ရပ္-လႈပ္ရွားမႈဘဲျဖစ္ပါတယ္။
ကံဆိုတဲ့အလုပ္ထဲမွာ
ကာယကံ၊ ဝစီကံနဲ႔ မေနာကံအားလံုး အက်ံဳးဝင္ပါတယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ ကံဆိုတာ စိတ္ဆႏၵ
ခံစားမႈကအေျခခံတယ္လို႔ ဣဂုတၱရနိကာယမွာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။
စိတ္ဆႏၵရွိတယ္ဆိုတဲ့
လုပ္ရပ္တခုတည္းကေန ကာယကံ၊ ဝစီကံနဲ႔ မေနာကံအားလံုး ကို ဦးတည္ေစပါတယ္။
ကံဆိုတဲ့ သေဘာဟာ
ဆံုးရံႈးေစတဲ့မူဝါဒမဟုတ္သလို ႀကိဳတင္အဆံုးအျဖတ္ေပးတဲ့ မူဝါဒလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကံဟာ စၾကဝဠာတခုလံုးကိုစိုးမိုးတဲ့
ပဌာန္း ၂၄ ပစၥည္းထဲက တခ်က္ျဖစ္သလို ဗုဒၶ
လမ္းညႊန္ခဲ့တဲ့ သံသရာလည္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္း ၁၂ ခ်က္ထဲက တခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္..ကံ
ဟာ အဘိဓမၼာနဲ႔ သုတၱန္ေတြမွာေဖၚျပထားတဲ့ အေၾကာင္း ၄ ခုထဲက တခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ကံ
ဟာအတိတ္က လုပ္ရပ္အတြက္သက္သက္ဘဲမဟုတ္ပါဘူး။ အတိတ္က ပစၥဳပၸန္ကို လံုးဝအေနနဲ႔ မဟုတ္၊
မဆိုသေလာက္ဘဲ လႊမ္းမိုးေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကံဟာ အတိ္တ္နဲ႔ ေရာ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ ပါ ဆက္စပ္ ေနပါတယ္။
အတိတ္ဟာ ပစၥဳပၸန္ဘဝ အခိုက္အတန္႔လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ႕
ေနာက္ခံအျဖစ္နဲ႔ သာရပ္တည္ေနပါတယ္။ အတိ္တ္က ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈနဲ့ ပူးေပါင္းၿပီး
အနာဂတ္ျဖစ္ထြန္းလာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ပစၥဳပၸန္ကသာ ကိုယ္တိုင္ကြပ္ကဲထိန္းေက်ာင္းႏိုင္တဲ့
လက္ရွိအခိုက္အတန္႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လက္ရွိအခိုက္အတန္႔ရဲ႕ တာဝန္ယူႏိုင္မႈကို
အသံုးခ်ၿပီး တဦးခ်င္း တေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ျဖစ္ေစ၊ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ျဖစ္ေစ
စီမံကြပ္ကဲလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ လုပ္ရပ္တိုင္းဟာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္။
ဘယ္လိုလုပ္ရပ္မဆို ဒါမွမဟုတ္ အေၾကာင္းအရာ တခုခုက အရင္ျဖစ္ၿပီးမွ သက္ေရာက္မႈအက်ိဳးက
ေနာက္ကလိုက္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကမၼ-ကံ အေၾကာင္း ေျပာၾကရင္ အေၾကာင္း-အက်ိဳးဆက္စပ္တဲ့
သဘာဝနိယာမတရားလို႔ ေျပာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
အၿမဲေျပာေနက် ဥပမာတခုကိုေျပာျပပါရေစ။
ခဲတလံုးကို ပစ္ေပါက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ cause အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ခဲလံုးက
မွန္တခ်ပ္ကိုထိလို႔ မွန္ကြဲသြားတယ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို
မွန္ကြဲေတာ့ အစားထိုးဖို႔ ေငြကုန္ေၾကးက်ျဖစ္ၾကရမယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ကသိကေအာက္လည္း
ျဖစ္ၾကမွာေပါ့။ စိတ္ပ်က္ေတာ့ ေဒါသကလည္း အလြယ္တကူထြက္ႏိုင္တယ္ေလ။ ဒီေဒါသေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္
ျပႆနာတက္ႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ တစံုတခု ကို စိတ္လိုက္မာန္ပါ
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဒါမွမဟုတ္ ေျပာမွားဆိုမွား လုပ္မိႏိုင္ပါတယ္။
ခရိယာန္အယူမွာေတာ့ ဒီလိုခဲနဲ႔
ေပါက္လို႔၊ မွန္ကြဲတဲ့ျဖစ္စဥ္ဟာ ဘုရားသခင္က ဒဏ္ခတ္တယ္လို႔ ေျပာၾကမွာပါ။ ဗုဒၶဝါဒမွာေတာ့ သင့္ကို
ဒဏ္ခတ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားက ၾကြလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဥပမာေပးခဲ့တဲ့အတိုင္းပါဘဲ၊
ကိုယ္က တစံုတေယာက္ကို ကသိကေအာက္ျဖစ္ေအာင္ေျပာလိုက္ရင္၊ အေျပာခံရတဲ့လူကလည္း အလားတူ တုန္႔ျပန္ေကာင္းတုန္႔ျပန္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလို ႏွစ္ဘက္ အဆင္မေျပရာကေန သတိနဲ႔ မဆင္ျခင္ၾကရင္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားၾကတဲ့အထိျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလိုပါဘဲ၊ ႏိုင္ငံ ၂
ႏိုင္ငံၾကားမွာလည္း အဆင္မေျပျဖစ္ရာကေန စစ္ျဖစ္တဲ့အထိ ေတာင္ႀကီးက်ယ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလိုအျဖစ္ေတြအားလံုးဟာ
ေၾကာင္းက်ိဳး ဆက္စပ္မႈနိယာမ ျဖစ္တည္မႈကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျပသေနတာျဖစ္ပါတယ္။
တျခားႏိုင္ငံက လူေတြ
ေမးေလ့ရွိပါတယ္။ အေၾကာင္း-အက်ိဳးဆက္စပ္တဲ့နိယာမက ဘယ္မွာလဲ။ ကမၼ-ကံ ဆိုတဲ့
မူဝါဒအတြက္ တရားမွ်တမႈကေကာ..ဘယ္မွာပါလိ္မ့္ စသျဖင့္ေမးခြန္းထုတ္တတ္ၾကပါတယ္။
WHAT BUDDHISM MEANS TO A BUDDHIST
(Lecture by Venerable Aggamahāpaṇḍita U Thittila to the
High Court Buddhist Association Rangoon.)
( Part-5)
++++++++++++++++++
( Part-5)
++++++++++++++++++
Doctrine of Kamma
===============
===============
To understand the causes and the conditions of life, one
of the doctrines taught by the Buddha is the doctrine of Kamma—It is always
good to talk a little about the doctrine of Kamma because it helps us to
understand Buddhism more and at the same time to understand our daily life
better.
Kamma is a Pāḷi word meaning “action”.
Literally it means “good and bad actions”.
It covers all actions, be they mental, verbal or
physical; in other words, thought, words and deeds.
In its ultimate sense Kamma means volition— mental
volition.
In the Anguttara Nikāya mental volition is defined.
Having mental volition one acts by the mind, by words and
by actions.
****
The doctrine of Kamma is not fatalism nor is it a
doctrine of predetermination.
Kamma is one of the 24 causes mentioned by the Buddha in
the Paṭṭhāna which govern the whole universe.
Kamma is one of the 12 causes which constitute the Wheel
of life and death taught by the Buddha in the Vibhanga.
Kamma is also one of the four causes mentioned in the
Abhidhamma and also in the Suttas.
Kamma is not of the past only; the past merely influences
the present but does not fully dominate it because Kamma is not only the past
but also the present.
The past forms only a background against which the
present life works for the moment.
The past combined with the present influences the future
which is to come.
Only the present moment exists and can be said to be
within management, and the responsibility of using this present moment lies
with each individual either for good or for evil.
Every action produces its effect.
It is the action or the cause that comes first and then
the effect.
Therefore we speak of Kamma as the Universal Law of Cause
and Effect.
*****
Let me give you a very common example which has been
given many times.
For example, throwing a stone is action, which is a
cause.
This stone strikes a glass window and breaks the pane.
The throwing of a stone is action, a cause, but the stone
strikes the window pane and breaks it; that is the effect.
The act of throwing a stone at the window is the cause of
the breaking of the window and the broken window is the effect.
This effect in its turn becomes a cause for further
trouble, or effect; for instance, the wasting of money to replace the broken
glass.
Because you have to replace the window pane and waste
your money, the effect on your mind will be disappointment.
Then you become irritable.
When you are irritable your anger can easily be aroused.
Your anger is the result (or effect) but it also becomes
a cause again; because of your anger you may say or do something unpleasant;
and this something said or done in an unpleasant manner may hurt something or
someone and so on.
*****
In Christian terminology: because you throw a stone and
break the window and you have to pay money to buy a new window pane, the whole
series of causes and effects leading to the final result is regarded by them as
a punishment of God.
In Buddhism there is no room for God who would come and
punish you.
So, to continue with my example, when you get angry you
may say something unpleasant to somebody who may reply by saying something equally
unpleasant to you.
After that, if you are not careful, this may lead the two
of you to a furious quarrel.
For two persons this may lead to a fight.
Between two nations this sort of thing may lead to a war.
All this shows us clearly the existence of the laws of
Cause and Effect.
---------
There is a common question asked
by people in other countries:
by people in other countries:
And where is the working of your laws of Cause and
Effect?
Where ‘is the
justice of this doctrine of Kamma?
အပိုင္း (၆)
ကံ - ကမၼ ဆိုတာကို
ေသခ်ာနားလည္သေဘာေပါက္တယ္ဆိုလ်င္၊ မေနာဆိုတဲ့့အေတြးေတြ၊ အေျပာနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို
မမွားရေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာဂရုစိုက္လာတာနဲ႔အမွ်..ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြနဲ႔
လိုက္ေလ်ာညီေထြ၊ သဟဇာတ မွ်တစြာေနရင္း၊ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့
မြန္ျမတ္ေတြလုပ္ရပ္ေတြကို ဦးတည္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါက ဥပမာတခုပါ။
တျခားႏိုင္ငံကလူေတြ
ေမးေနက် ေမးခြန္းတခုရွိပါတယ္။ တခါတေလ စိတ္ေကာင္း ေစတနာထားၿပီး လုပ္ေပမဲ့
အက်ိဳးမျဖစ္တာေတြ၊ အလဟသျဖစ္တာေတြနဲ႔ ႀကံဳရတတ္ပါတယ္တဲ့။ အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာလည္း
ေကာက္ၾကစ္ၿပီး တကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့၊ မသမာတဲ့ လူေတြရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလူေတြဟာ
ေလာဘလည္းႀကီးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူ႔ေဘာင္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ေအာင္ျမင္တဲ့
သူရဲေကာင္းတေယာက္ရယ္လို႔ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြား တတ္ပါတယ္တဲ့။ ဒီလိုပါဘဲ
ေခြးေတြၾကားမွာလည္း အသန္မာဆံုးနဲ႔ မာန္အဖီႏိုင္ဆံုးေခြးက
အေကာင္းဆံုးအရိုးကိုက္ရတာပါဘဲ။
ကိုင္း..ဒါဆိုေျပာပါဦး၊ အေၾကာင္း-အက်ိဳးတက္စပ္တဲ့နိယာမက ဘယ္မွာ
အလုပ္ျဖစ္လို႔တုန္း..တရားမွ်တမႈကေကာ ဘယ္မွာလဲ..လို႔ေမးစရာရွိပါတယ္။
ေမးတဲ့လူက Australia
ႏိုင္ငံသားပါ။ ဒီလိုအေမးမ်ိဳးက Australia ႏိုင္ငံတင္မကပါဘူး။
ကမၻာတဝန္းတျခားႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ဒီလိုပါဘဲ၊ ေကာက္ၾကစ္ၿပီး ေလာဘမသတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြကို
အမ်ားအားျဖင့္ အားက်ၿပီး ဒီေလာကအလယ္မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ သူရဲေကာင္းလို
ခ်ီးက်ဳးေနၾကတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့..ေမးစရာရွိၿပီေပါ့။ ကိုယ္က
စိတ္ေကာင္းေစတနာထားၿပီး ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားလုပ္တဲ့ အက်ိဳးက ဘယ္ေတာ့ခံစားရမွာပါလဲ?
စိတ္ေကာင္းထားၿပီး ဘယ္ေလာက္ဘဲလုပ္လုပ္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းဖို႔က
သိပ္ကိုေႏွးေကြးလြန္းေနပံုပါဘဲ။
ေနာက္တေယာက္ရွိပါေသးတယ္။
သူ ဘုရားရွိခိုးတာ အသံက်ယ္လို႔ အိမ္နီးခ်င္းက ျပႆနာရွာတယ္တဲ့။ သူဘုရားရွိခိုးတာ ေကာင္းတာလုပ္တာဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔
ခ်က္ခ်င္းေကာင္းက်ိဳးမေပးတာလဲ။ သိပ္ဆိုးပါတယ္တဲ့။ ကံ ကံရဲ႕ အက်ိဳးကဘယ္မွာ
အလုပ္ျဖစ္လို႔လဲတဲ့။
သူ႔ကို
အခုလိုရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား ဘုရားရွိခိုးေနတဲ့အခိုက္အတန္႔မွာေတာ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းက ဘာျဖစ္လို႔
လာၿပီးေစာ္ကားရတာလဲ ဆိုတာကို ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ရပါမယ္။ သူနဲ႔ အရင္က
ကေတာက္ကဆျဖစ္ခဲ့ဘူးလား။ သူမႀကိဳက္တာကို လုပ္ျပခဲ့ဘူးလား။
အေၾကာင္းတခုခုေတာ့ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကအမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ျဖစ္ေပမဲ့ အဲဒီလူက
ေတးထားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေဘးကလူေတြ သည္းမခံႏိုင္ေအာင္ အသံက်ယ္က်ယ္
ဘုရားရွိခိုးတာကေကာ ကုသိုလ္ရပါ့မလား။
ကိုယ္ကတျခားလူကို
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တာကို ေမ့ေနတတ္ၾကၿပီး၊ ခံခဲ့ရတဲ့လူက
တုန္႔ျပန္တဲ့အခါက်မွ ရုတ္တရက္ အံ့အားသင့္ၿပီး ငါဘာလုပ္မိလို႔လဲဆိုၿပီး
ေတြးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အၿမဲတန္းရုတ္တရက္ျဖစ္တတ္တာမဟုတ္သလို
အံ့အားသင့္ေစတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာကို
သတိမရတဲ့အတြက္ ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနကို လံုးဝနားလည္မႈလြဲႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မွန္ကန္တဲ့စိတ္ဓါတ္နဲ႔ လက္ခံရပါလိ္မ့္မယ္။ သိပ္စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္နဲ႔
ႀကံဳတဲ့အခါ သိပ္ၿပီး ဂုဏ္မယူသင့္ပါဘူး။ ဒါဟာ ကိုယ္ရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ကံ အလုပ္ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းေၾကာင့္၊ ေကာင္းမြန္တဲ့အသီးအပြင့္ေတြကို ခံစားရတဲ့
အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းလာတာပါဘဲ။ ဒီလိုပါဘဲ၊ စိတ္မခ်မ္းသာစရာနဲ႔ ႀကံဳရရင္လည္း
ေဒါသမထြက္သင့္ပါဘူး၊ စိတ္ဓါတ္က်တာ၊ စိတ္ပ်က္တာေတြလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
အတိတ္က လုပ္ခဲ့တဲ့အမွားေတြေၾကာင့္ ဆိုးက်ိဳးေတြ
ျပန္ခံရတာဘဲဆိုတာ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး စိတ္ေအးေအးထားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြေပၚလာၿပီဆိုရင္
ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းေအာင္ေနၾကည့္ပါ။ ပူပင္ေသာကေတြ၊ စိတ္လႈပ္ရွားတာေတြနဲ႔
ေဒါသေတြကို ထိန္းပါ။ ဗုဒၶဝါဒရဲ႕
ကမၼနိယာမ -အေၾကာင္း-အက်ိဳးဆက္စပ္မႈ ျဖစ္စဥ္ကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း
ေန႔စဥ္လူေနမႈဘဝမွာ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္စြာရပ္တည္ၾကဖို႔ အခိုင္အမာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၾကပါစို႔။
ကမၼနိယာမ ဟာ ဆံုးရံႈးမႈမဟုတ္သလို၊
ႀကိဳတင္အဆံုးအျဖတ္ေပးတဲ့ ဝါဒလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကမၼနိယာမ ျဖစ္စဥ္မွာ ကိုယ့္ကိုလာၿပီး
ဒဏ္ေပး၊ ဒဏ္ခတ္မယ့္ ဘုရားသခင္အတြက္ ေနရာမရွိပါဘူး။
WHAT BUDDHISM MEANS TO A BUDDHIST
(Lecture by Venerable Aggamahāpaṇḍita U Thittila to the
High Court Buddhist Association Rangoon.)
( Part-6) (Conclusion )
+++++++++++++++++++++
Doctrine of Kamma (Continuation)
==========================
==========================
If properly understood, the doctrine of Kamma teaches us
to be careful with our thoughts, words and actions in daily life so that, as
time goes on, it makes us better human beings willing to perform better and
nobler actions towards all and live more harmoniously with our fellow human
beings.
This is just one example.
There is a common question asked by people in other
countries:
‘Sometimes we try to do good thinking the effect will be
good but in some cases the result or the effect turned out to be just the
opposite. The effect is bad.
In our locality a cunning, grasping man is called a
‘shrewd’ person; the more shrewd, the more wicked, the more greedy he is, the
more is he praised as a successful hero in society.
Again, among the dogs, the strongest and the fiercest dog
gets the best bone.
And where is the working of your laws of Cause and
Effect?
Where ‘is the justice of this doctrine of Kamma?
Where ‘is the justice of this doctrine of Kamma?
****
Well, as for that not only in Australia, for the
questioner was an Australian, but in other parts of the world as well, cunning,
greedy people are generally praised as if they are the conquering heroes in
society.
So, you too may ask, ‘When shall we get good results for
the good that we have done or are trying to do?
The good we have done seems to be very slow in bearing fruit’.
The good we have done seems to be very slow in bearing fruit’.
******
Then, there was another man who told me that while he was
engaged in saying his prayers aloud, to God, somebody— his neighbour— came and
told him that he was making a lot of noise over it.
So he said to me ‘I was trying to perform a good act in
good faith but the immediate effect is bad, very bad.
So your law of Kamma does not work out well for us.’
I said to him; ‘Though you may be worshipping God for a
good purpose at that moment, in order to know why the man came and insulted
you, you will have to think over what you did or said to him either that
morning or the day before or sometime in the past. Then, you may be able to
find some cause why he came to insult you.
People are apt to forget what they did to other people,
so when the result comes they think it comes suddenly or that they are taken by
surprise.
It is not always sudden or that they are caught by
surprise.
It may be that you do not remember what you have done and
the cause may be entirely misunderstood.
Therefore whatever comes to us is always just and must be
accepted in the right spirit.
If something very pleasant happens to us we should not be
proud of it. It just shows that our good Kamma has come back to us bearing good
fruit.
If anything unpleasant occurs to us we should not be
angry, depressed or disappointed but we should keep calm realising that our bad
Kamma has come back to us to remind us of our past mistakes.
Whenever something comes to upset us let us try to be
good, and let us never be worried, excited or angry. Let us make a firm resolve
within ourselves to live rightly by trying to understand the working of these
Laws of Cause and Effect—called the Law of Kamma in Buddhism.
==================
( Extract from “The Light of the Dhamma”, Vol. VI, No.2,
April 1959)
The doctrine of Kamma is not fatalism nor
is it a doctrine of predetermination.
is it a doctrine of predetermination.
In Buddhism there is no room for God
who would come and punish you.
who would come and punish you.
Ven. Sayadaw U Thittila (1896-1997)http://www.dhammaweb.net/thittila.html
Born in 1896 in Pyawbwe, Myanmar.
Studied the scriptures at the age of seven to eight. Ordained a novice at the age of 15 and already well-versed with the primer to Abhidhamma studies, the Abhidhammatthasangaha, also the Mahasatipatthana Sutta and Kaccayana's Pali Grammar, and received his higher ordination in 1916.
Selected, from among five thousand candidates, as the Pathamakyaw Scholar of all Burma (1918), one of the four successful graduates from one hundred and fifty entrants for the highest of all monastic examinations, the Panyattisasanahita (1923). His success accorded him an appointment to co-head a monastery at a relatively young age. Went to India to study English and Sanskrit and had contributed much to the revival of Buddhism in South India (1933). Left for England and further his study of the English language at the London Polytechnic (1938-39). During this time forth he started to teach Abhidhamma to the West.
Accepted an invitation from the Association for Asian Studies at theUniversity of Michigan, U.S.A., to lecture in America (1959), and delivered over a total of one hundred and sixty lectures at various universities and arranged meetings in six months. His later teaching engagement for two years in England allowed him the opportunity to translate into English from the Pali, for the very first time that it had ever been done, the second of the seven books of the Abhidhamma Pitaka, Vibhanga. It was published by the Pali Text Society in 1969 under the title of The Book of Analysis.
Served as the Spiritual Adviser to the central council of the Sangha Mahanayaka of Burma (1966-82); trustees of the Shwedagon Pagoda, Sule Pagoda, Kaba Aye Pagoda among others,examiner for the well known Abhidhamma Propagation Society in Rangoon, and had since traveled to more than 25 countries to lecture.
Studied the scriptures at the age of seven to eight. Ordained a novice at the age of 15 and already well-versed with the primer to Abhidhamma studies, the Abhidhammatthasangaha, also the Mahasatipatthana Sutta and Kaccayana's Pali Grammar, and received his higher ordination in 1916.
Selected, from among five thousand candidates, as the Pathamakyaw Scholar of all Burma (1918), one of the four successful graduates from one hundred and fifty entrants for the highest of all monastic examinations, the Panyattisasanahita (1923). His success accorded him an appointment to co-head a monastery at a relatively young age. Went to India to study English and Sanskrit and had contributed much to the revival of Buddhism in South India (1933). Left for England and further his study of the English language at the London Polytechnic (1938-39). During this time forth he started to teach Abhidhamma to the West.
Accepted an invitation from the Association for Asian Studies at the
Served as the Spiritual Adviser to the central council of the Sangha Mahanayaka of Burma (1966-82); trustees of the Shwedagon Pagoda, Sule Pagoda, Kaba Aye Pagoda among others,
***********************************************
